Niczym okruszek barwnej tęczy, z radosnym, przenikliwym piskiem, przemknął nisko nad taflą bobrowego rozlewiska. Niegdyś, w pierwszej połowie ubiegłego wieku, była tu hodowla karpi. Po wojnie, gdy tereny te prawie się wyludniły, pozostawiony bez opieki staw powoli zamienił się w niedostępne bagno.

Dzisiaj, tzw. „Karpiarnia" stanowi raj dla bobrów, spotkać tu można również bieliki, żurawie, czaple siwe, łabędzie, gęsi gęgawy, kilka gatunków kaczek, mnóstwo drobnego ptactwa przemykającego wśród trzcin, prowadzącego skryty żywot wodnika, charakterystycznego z powodu buczącego głosu bąka, no i oczywiście zimorodki. Moja fotograficzna pasja bezkrwawego łowcy natychmiast pomogła mi w obmyśleniu strategii działania. Najpierw wśród przybrzeżnych trzcin usypałem niewielkie wzniesienie, następnie zbudowałem małą, wystającą tuż nad wodą platformę. Na koniec postawiłem specjalny namiot – czatownię, rozłożyłem statyw, umieściłem na nim lustrzankę z półmetrowym teleobiektywem i czekałem. Niby proste, ale jak zwabić tego ruchliwego ptaka w zasięg skutecznego „strzału"? Tu wczułem się w rolę skrzydlatego rybaka i zamontowałem tuż nad wodą poziomy konar. Zimorodek, na co wskazywałaby nazwa, wcale nie rodzi się zimą. Gniazduje od kwietnia do lipca składając 6 – 8 białych jaj i wysiaduje je średnio 20 dni. Gniazdo znajduje się na końcu wygrzebanej przez dorosłe ptaki nory o długości około 1 metra, zakończonej obszerną komorą, w której przebywają pisklęta.Decyzja okazała się trafna - zimorodek jakby tylko na to czekał. Mogłem do woli obserwować jego zachowanie, sposób polowania, porażki i zwycięstwa. Zaobserwowałem, że oprócz małych rybek zimorodek równie chętnie poluje na kijanki i niezbyt wyrośnięte żaby. Upolowaną zdobycz zabijał energicznymi uderzeniami o gałąź, na której siedział i połykał ją w całości.

Zimorodek, na co wskazałaby nazwa, wcale nie rodzi się zimą. Gniazduje od kwietnia do lipca składając 6 – 8 białych jaj i wysiaduje je średnio 20 dni. Gniazdo znajduje się na końcu wygrzebanej przez dorosłe ptaki nory o długości około 1 metra, zakończonej obszerną komorą, w której przebywają pisklęta. Właściwszą byłaby nazwa „ziemiorodek".

Zazwyczaj nie interesuje mnie filmowanie. Tu jednak, ze względu na szczególną urokliwość obiektu, zrobiłem wyjątek.

********

Stanisław Blonkowski jest emerytowanym Zastępcą Nadleśniczego Nadleśnictwa Susz. Choć mury Nadleśnictwa opuścił już jakiś czas temu, las pozostał jego drugim domem. Nadal jest czynnym entuzjastą i pilnym obserwatorem otaczającej go warmińskiej przyrody, a o wynikach swych (głównie) fotograficznych obserwacji jest uprzejmy czasem nam donieść.